Anlayacağınız tam bir sene sonra iş başa düştü!
Böyle olunca Yiğitle de ayrı düştük sabah 9 dan aksam 7 e kadar!!şaka gibi,nasıl olucak nasıl biticek derken çok sükür kazasız belasız atlattık..
Canım annem de allahtan yanımızdaydı da oldu!!yoksa düşünmek bile istemiyorum..
Biz hala emiyoruz ,aslında butun korkum bundan kaynaklanıyordu .Bensiz nasıl olucak ilk kez bu kadar ayrı kalıcaz sorun olucak mı acaba diye..
Buyuk teyzesinin ve annanesinin kocaman sevgisiyle ve oyun çabalarıyla öğlen oluşan meme krizlerini yenmişlerdi:))
Akşam eve gelince beni görür görmez memme memmee diye koluma atlayan bir melekkk:))butun gunun sonunda nasıl da özleniyormuş!!o koku o dokunuş:))
Tabi arada anneyi ziyarete gelmeler de olunca deymeyin keyfimize:))
Çıtır ve Shera da (golden retriever larımız) bize katılınca Yiğit bir ordan bir oraya peşlerinden ayrıldamdı hiç:))