Esas olan OYUN oynamak!!

Son zamanlarda düşünüyorum hep,yaklaşık 2 senedir bebeğime bakıyorum ve evdeyim..
Bu süreçte gerçekten çok yorulduğumu biliyorum.
son zamanlarda Yiğit bişeleri dağıtıyor ya da oyun oynuyor odasında ve  ben de yanında uzanmaktan başka bir işe yaramıyordum.Onunla oyun oynayacak gücüm hiç kalmamıştı ve artık verimsiz bir hale geldiğimi düşündüğüm bir döneme girmiştim.
Bu verimsizlikte memnun olmayan ben bebeğime ne zaman ne öğretmeliyim paniğine düştüm birden:))
renkleri mi önce öğrenmeli sayıları mı?!?!hayvanları mı bilsin yoksa şekilleri mi derken;
bu durumdan çok rahatsız oldum ve başladım araştırmalara..
Ne yapabilirim?!
Oyun gruplarına mı katılsak?
kreşemi başlasak?
hangisine vermeli?
tam gün mü yarım gün mü gitmeli?
gitmeli mi gitmemeli mi:)))))

sonunda profosyonel bir yardım almaya karar verdik ve şirin, samimi bir yer olan atölye çocuk u ziyaret ettik..2 saate yakın doyurucu bilgilerden sonra kafamız daha netleştiren Iraz Toros'a da tesekkur ederiz burdan:))
Günün sonun da anladık ki esas olan oyun oynamak!!
birşey öğretmek için çabalamaya gerek yok,sadece birlikte eğlenceli vakit geçirmeli..
Oyun oynamak onların en önemli dünyası..
Müziğinizi açın birlikte dans edin bağıra bağıra şarkı söyleyin..
koşturun,yakalamaca oynayın ve birlikte eglenin:))
Buraya kadar doğru gelmişiz:))bundan sonra da doğru yolda devam etmek dileğiyle:))

 

21 aylık olunca!!

Uzuuuun bir aradan sonra nerden başlasam ki acaba:)) dünyalar tatlısı yiğenimin dünyaya gelmesinden mi? ,arkasından ailemize katılacak 3.bebekten mi:))ikizim dogum yaptı, arkasına ablam hamile kaldı:))Yiğite 2.bir kuzen geliyor:))

Bunlar olup biterken Yiğit 21. Ayını doldurmak üzere ve bununla birlikte gelen sıkıntılarımzda kendini hafiften belli ediyor!! Neyden mi bahsediyorum!?! 

2 Yaş sendromunu duymuştur çocuk bakan herkes... Yiğit bebekliğinden beri çok pozitif ,dışa dönük sürekli gülen bir bebekti..şimdilerde biraz huysuz biraz şikayetçi ve istedikleri olmazsa mutsuzluğunu fazlasıyla belli eden hallere girdi:((haa birde oyuncaklarını birden sinirlenip oraya buraya fırlatan çocuk sonrasında bana bakıp benim tepkimi ölçmeye çalışan koca adam olyor!!

Ona zıt gitmemeye çalışıyoruz babasıyla, elimizden geldiğince!?!

2 yaş sendromu yaşayan var mı?

Tavsiyelere ihtiyacımız olabilir:))

Asya Bebek Geliyor!!

Şu sıralar ailemizde çok güzel bir heyecan daha var:))
Asyamızın aramıza katılmasına çok az kaldı..Saglıkla mutlulukla huzurla gel Asya emi..
Hepimiz seni sabırsızlıkla heyecanla bekliyoruz..
Yiğitin gelişiyle ailemizde erkek bebek nasıl olurmuş öğrendik:))şimdi sıra kız bebekte..
Benim biricik ikizim bebişini kucağına alıcak hayırlısıyla..
Yeniden minnoş eller bezelye ayaklar öpücez..
Hepbirlikte bunu kutladık geçtiğimiz cumartesi ve güzel güzel eğlendik:))
Bu organizasyon için herkez bişey yaptı,ben kendi ellerim le baby showerlarda gördüğümüz bir çerçeve yaptım:))
içinde bol bol foto çektik durduk:))
Ablam harika bir kısır yaptı küçük pizzalar yaptı (adı da Harika)
Begümcüm harika kurabiyelerle renk kattı masamıza.çokta güzel bir blog açmış girip ziyaret edin derim!!!burdan!!!!!!
Deryacım süper bir pasta yaptı ki herkes ikinci dilim için sıraya girdi:))
Nazlıcım börekle katıldı ve minnoş Alyayla çok renkli geçti:))
Her elden bişeler olunca çok güzel oldu herkezin katkısından dolayı çooook teşekkür ederim:))
işte o güne dair güzel kareler..

                                      

                                      

                        

                                 

ps:fotolar nazlıcımdan!!

duvar süsleri deryacımdan

kurabiyeler begümcümden

Büyümesine alışmak!!

18.aya bastıgımız şu günlerde bebeğimin saclarına aşıkken biz ne yaptık cok uzadı diye saclarını kestirdik!!!
Aman allahımm tam bi hayal kırıklıgıydı benim için:( henüz buna hazır olmadıgımı çok gec farketmiş bulunmaktayım.Babası gidelim derken hep erteliyordum ama bu defa ben de istedim gitmeyi.. Ama sonuç gözümün önündeydi ve ben cok mutsuzdum.Çünkü bizim bebeğimiz oldu koca adam!! Tabi eve döndüğümüzde ikimiz de cok mutsuz ve pişman anne baba olarak gözlerimiz dolu bi şekilde birbirimize baktık:))
Aradan iki gün gecti ve sevgili arkadasım ( nazlıcım) şu yorumu yaptı alıştın mı bebeğinin büyüme fikrine:)))
Olay bu galiba büyümesine alışmak!!!
Evet cok zor oldu bu fikire alışmak ama benim minik bebeğim büyüyor:))
Şimdi koca bir Yiğit varmış gibi yanımda:))
Olayın komik tarafı sanki Yiğit birden çağ atladı ya , hadi anne ödevimi yapalım dicek ya da ben ne dersem anlayıp yapıcak modundayım:)) bundan nasıl cıkıcam bilen var mı:))!?!

Paşa evde!!:))

Ee tabii annesi de babası da veteriner olunca bebek naapsın:)))bu aralar bizim evde inanılmaz bir koşturmaca var..bizim oğlan koşmayı öğrendi Paşa sayesinde:))paşa nereye biz oraya:))kliniğe bakıma babanın yanına gönderdiğim kedimiz Paşa evine döndüüü..resmen Yiğit ona aşık halde!!bu kadar çok seviceğini düşünmemiştim..Yiğit'in biraz daha büyümesini bekliyorduk hep bu karşılaşma için zaman gelmiş demektir..olan biraz Paşaya oluyo:))Yiğit butun oyuncaklarını ona verio "aaal"diye ya da kafasına atıyo tabiri caizse:))paşa'nın biraz çekeceği var anlayacağınız.. İstediğimse bu durumun hemen geçmesi..eziyete dönmesini istemem kedimiz için:))
Peki bir evcil hayvan küçük bir çocuğa daha ne faydalar sağlar;

Araştırmalar, özellikle doğumundan itibaren evde evcil hayvanla büyüyen bebeklerin, bağışıklık sisteminin daha güçlü olduğunu gösteriyor. Ayrıca eğer genetik bir alerjik problem yoksa, yine kedi ya da köpekle büyüyen çocuklar alerjik hastalıklara karşı daha az risk taşıyor. Bir de psikolojik boyutu var tabii. Hayvanla büyüyen çocuk kendine daha güvenli, diğer canlılara ve çevresine karşı daha duyarlı oluyor. Paylaşmayı ve sorumluluk almayı öğreniyor. Yapılan araştırmalar, hayvanla büyüyen çocukların suça meyletme ihtimalinin de çok düşük olduğunu gösteriyor..

Sevgiyle kalın...

                             

Anne İşte...

Geçen hafta eşimin annesi rahatsızlanınca bir haftalık  ayrılık yaşamıştık babayla...Ee baba yok klinik boş mu kalıcak!olmaz tabi, haliyle anne klığından çıkıp veteriner hekim klığına girdim birden hiç beklemeden..
Anlayacağınız tam bir sene sonra iş başa düştü!
Böyle olunca Yiğitle de ayrı düştük sabah 9 dan aksam 7 e kadar!!şaka gibi,nasıl olucak nasıl biticek derken çok sükür kazasız belasız atlattık..
Canım annem de allahtan yanımızdaydı da oldu!!yoksa düşünmek bile istemiyorum..
Biz hala emiyoruz ,aslında butun korkum bundan kaynaklanıyordu .Bensiz nasıl olucak ilk kez bu kadar ayrı kalıcaz sorun olucak mı acaba diye..
Buyuk teyzesinin ve annanesinin kocaman sevgisiyle ve oyun çabalarıyla öğlen oluşan meme krizlerini yenmişlerdi:))
Akşam eve gelince beni görür görmez memme memmee diye koluma atlayan bir melekkk:))butun gunun sonunda nasıl da özleniyormuş!!o koku o dokunuş:))
Tabi arada anneyi ziyarete gelmeler de olunca deymeyin keyfimize:))
Çıtır ve Shera da (golden retriever larımız) bize katılınca Yiğit bir ordan bir oraya peşlerinden ayrıldamdı hiç:))

Burun Kemiği!!

Bunu biliyor muydunuz?!?
"Benim canım ikizim bize müjdeli haberini vermişti Yiğit e kardeş geliyor diye.. henuz 5 haftalıktı o zaman miniğimiz..şimdi 12 hafta 2 gunluk :)kocaman:))
Dr gittiklerinde birsürü bilginin dışında burun kemiğinin de oluştuğunu ve Bununbebek içi çok  iyi bir gelişim oldugu bilgisini iletmiş doktorları..Biliyorsunuz ki 2 li ve 3 lü taramalar bebeğin otizm açısından degerlendirmesini yapan testler  bunların yanında burun kemiğinin zamanında gelişmesi de  otozim açısından bilgi verirmiş dr. a!!"
 Çok şükür şimdilik herşey yolunda bizim minik için..
Allah saga saglim kucagına almayı da nasip etsin inşallah:))Şimdiden çok buyuk merakla ve heyecanlı bekliyoruz bebiğimizi:))gelsin opelim onuda doya doyaa:)))